Της Καλλιόπης ΜΥΡΙΣΙΩΤΗ
Μιας και μας δουλεύουνε χοντρά και μας πουλάνε φωτογραφίες με ηλιοβασιλέματα από το Αιγαίο για παρηγοριά, μιας και πλέον τα καραβάκια στο Αιγαίο έχουν γίνει απρόσιτα, σιδερένια και άσχημα ας ταξιδέψουμε σε κάτι πιο πραγματικό. Στο τρικυμισμένο Αιγαίο της «ελεύθερης» αγοράς ενέργειας, δεν έχουμε πια γαλάζια κύματα, αλλά τιμολόγια με σημαίες: άσπρα, κόκκινα, κίτρινα, μπλε – λες και μπαίνεις στο λούνα παρκ και διαλέγεις βραχιολάκι για τις κούνιες. Μόνο που εδώ δεν κουνιέσαι, σε «ξεσκουνάνε».
Ο μέσος Έλληνας, δηλαδή εσύ, εγώ κι ο γείτονας με το μόνιμο «βρε δε βαριέσαι», πρέπει κάθε μέρα να κάνει έρευνα αγοράς λες και πρόκειται να επενδύσει στη Wall Street. «Να πάρω το άσπρο τιμολόγιο; Να μείνω στο κόκκινο; Να παίξω το κίτρινο all-in;» – κι όλα αυτά για να έχει το ψυγείο στην πρίζα και να βάλει μισή ώρα πλυντήριο.
Οι εταιρείες ενέργειας έχουν μετατραπεί σε κάτι σαν πειρατές με κοστούμια: μοιράζουν προσφορές με μπόνους και «σταθερότητες», αλλά μόλις φυσήξει λίγο παραπάνω άνεμος, η τιμή ανεβαίνει πιο γρήγορα κι απ’την αδρεναλίνη σου…
Κι ενώ ο λαός τραγουδάει «σιγουροτραγούδα» για να μην του φύγει το κεφάλι με τον λογαριασμό, ο υπουργός… κοιμάται τον ύπνο του δικαίου. Δηλαδή ούτε καν ύπνο – σιέστα σε πέντε αστέρων resort με φόντο φωτοβολταϊκά.
Η δε Αιδώς, η αρχαία θεά, προσπάθησε να μείνει λίγο ακόμα στην Ελλάδα, αλλά μόλις είδε την κατάσταση, είπε: «Σόρι παιδιά, εγώ πάω για Erasmus. Εδώ ούτε το φως δεν είναι φως, είναι προϊόν χρηματιστηρίου».
Το ότι θα έγραφα και στίχους γι’αυτό είναι κάτι που δεν το είχα ποτέ φανταστεί , μα να που μου προέκυψε….
Το τραγουδάκι αφιερωμένο:
Άσπρα, κόκκινα, κίτρινα, μπλε χαρτιά,
στων καρτέλ τα νύχια, ψάχνεις γιατρειά.
«Ελεύθερη αγορά» σου είπανε παιδί,
μα στήσαν το μπαζάρ’ όλοι οι ληστές μαζί.
Ο υπουργός κοιμάται, τάχα δεν μπορεί,
να δει πως ξεπουλάνε ρεύμα στη Βουλή.
Κι η Αιδώς δε φάνηκε ούτε μια στιγμή
την έδιωξε το κέρδος, το “άπληστο φιλί”.
Άσπρα, κόκκινα, κίτρινα , μπλε χαρτιά,
στην πειρατική αγορά ψάχνεις γιατρειά.
Η «Ρυθμιστική» ρυθμίζει… να ’χεις πονοκέφαλο,
κι η «Ανεξάρτητη» εξαρτάται απ’ το τηλέφωνο.
Σιγουροτραγούδα, λαέ που υπομένεις,
το φως σου το ’καναν μετρητή της τσέπης.
Κι αν αύριο σε πείσουν πως φταίει ο καιρός,
θυμήσου: κυβερνάει ο λογαριασμός!
