Ο γυμνασιόπαις εις τον φιλόλογόν του έπεα Μνήμης καταθέτοντα…
Γυμνασιόπαις εσύ ήσουνα, Αντώνη Αντωνάκη… Σε άλλη γειτονιά διάβαζες τα μαθήματά σου…, όταν εσύ ήσουνα μαθητής στο Γυμνάσιον Αρρένων Αγρινίου…
Θυμάσαι;;;… Πώς να ξεχάσεις τα δικά σου γυμνασιακά έτη… Από την πέρα πλευρά τού Αχελώου πέρασες με το «Καρούλι» που ήταν δίπλα στο χωριό σου τον ποταμοθεόν Αχελώον, γράμματα και σπουδάγματα να έχεις στην πόλη, στο Αγρίνιον…
Μικρό παιδί σαν ήμουνα…, σε θυμάμαι… Στον Προσφυγικό Συνοικισμό Αγίου Κωνσταντίνου, στις «Παράγκες», λέγανε τη γειτονιά που νοίκιασες δωμάτιο, όσο ήσουνα γυμνασιόπαις στη δεκαετία τού ’50… Συμμαθητής τού αδελφού μου, Μιχάλη, ήσουνα, και φίλοι γκαρδιακοί… Μαζί τώρα μάς σκέπετε από τον Ουράνιον Θόλον… Δικαίωση δική σας, Μνήμη δική μας…
Εις την Μνήμην ημών μια θέση σού αξίζει, φιλόλογε, Αντώνη Αντωνάκη…
Εμείς οι γυμνασιόπαιδες μαθητές αποχαιρετάμε τον τελευταίον τών Φιλολόγων εν τώι Γυμνασίωι Αρρένων Αγρινίου…
ΧΑΙΡΕ, Αντώνη Αντωνάκη…
Τύχη Αγαθά, Διδάσκαλε Αγαθέ, να σε έχω φιλόλογον στα Γυμνασιακά μου έτη, εις το εξατάξιον ‘‘Γυμνάσιον Αρρένων Αγρινίου’’.
Μάς έμαθες Γράμματα, φιλόλογε Αντώνη Αντωνάκη…
Μάς δίδαξες γραφή και ανάγνωση αρχαίας Ελληνικής γλώσσας…
Μάς βημάτιζες στο Περιβόλι τής Νεολληνικής Λογοτεχνίας, πώς να διαβάζουμε και να μάς καταλαμβάνει αισθητική συγκίνηση, σκυμμένοι στα διηγήματα τού Παπαδιαμάντη, και στα ποιήματα τού Διονυσίου Σολωμού, και να γευόμεθα το απόσταγμα τής Δημοτικής Ποίησης τών Ελλήνων…
Εσύ, φιλόλογε, Αντώνη Αντωνάκη, μάς άνοιξες τον δρόμο να γίνουμε φιλόλογοι, πλείστοι δικοί σου γυμνασιόπαιδες μαθητές σου…
Τύχα αγαθά, να σε έχω και Λυκειάρχη, νεοδιόριστος τότε στο ‘‘2ο Λύκειο Αγρινίου… Σού οφείλω την ευμενή ‘‘Έκθεση μονιμοποιήσεως’’ μου… Σού υποσχέθηκα: «Άμες δε γ’ εσόμεθα πολλώ κάρρονες». [«Και εμείς θα γίνουμε πολύ καλύτεροι»].
Τύχα Αγαθά έφερε εσένα και ‘‘Προϊστάμενον 1ου Γραφείου Αγρινίου, Δευτεροβάθμιας Εκπαιδεύσεως’’… Κατέδειξες με την συμπεριφορά σου, Αντώνη Αντωνάκη, πόσο ευαίσθητη είναι η συνάρτηση Διοίκησης και Εκπαίδευσης…
Σεβαστέ μου Δάσκαλε, ήσουνα και πρότυπον οικογενειάρχου… Τιμή στην οικογένεια τών φιλολόγων να έχουμε συνάδελφον την φιλόλογον κόρη σου Δήμητρα…, τής φιλολόγου μητρός τέκνον, μητέρα και τού υιού σου που πολύ ηγάπησες…
Αλλαγή γειτονιάς: από την γειτονιά τών φιλολόγων στη γειτονιά τής Ακαδημίας Πλάτωνος… Δική σου επιθυμία ήταν Εσύ τού φιλοσόφου Πλάτωνος αιώνιος μαθητής να μείνεις, Αντώνη Αντωνάκη…
Χαιρετισμόν Μνήμης Αιωνίας ας αναπέμψωμεν εις Ουρανούς, που τώρα φτερουγίζουν τα φτερά τα αλλοτινά σου τα μεγάλα…
ΧΑΙΡΕ… ΑΝΤΩΝΙΕ…
