Δεν αφορά τις ελιές η ρύθμιση για το άρθρο 209 του ΕΛΓΑ.
Και δεν αφορά την Αιτωλοακαρνανία η ενεργοποίηση του άρθρου 17, παρ. 1
του Κανονισμού Ασφαλίσεων του Οργανισμού.
Η ρύθμιση που πέρασε στο νομοσχέδιο για τις σταβλικές εγκαταστάσεις έχει να κάνει κυρίως με τα μηλοειδή που έμεναν εκτός αποζημιώσεων, η σύγχυση, όμως ήταν μεγάλη. Διότι οι ελαιοπαραγωγοί είδαν στο νομοσχέδιο τη σχετική αναφορά για τις καλλιέργειες που ήταν στο προανθικό στάδιο και εύλογα είπαν «εδώ είμαστε»! Έλα, όμως που δεν είναι… Και, υπομονή έχουμε, θα περιμένουμε να δούμε το αν, το πώς και το πότε… Το θέμα, άλλωστε, πολύ σωστά το έθεσε ο υπουργός, Σπήλιος Λιβανός, στο πρόσφατο Συμβούλιο Γεωργίας, υπήρξαν οι παλιότερες δηλώσεις (ακόμη και απ’ το Οικονομικών), υπάρχει το αντικειμενικό θέμα της τεράστιας απώλειας καρπού, άρα και εισοδήματος, οπότε….εδώ θα είμαστε και θα επανέλθουμε. Οφείλουμε, ωστόσο, να σημειώσουμε ότι, ….το λέει και η ίδια η λέξη: τα ελαιόδεντρα είναι δέντρα και αυτά. Και οι ελαιοπαραγωγοί, είναι…παραγωγοί. Αγρότες που πληρώνουν εισφορές, που και αυτοί παθαίνουν καταστροφές από παγετό, που δικαιούνται της ίδιας μέριμνας, από πολιτικές που πρέπει να είναι ενιαίες, χωρίς διακρίσεις και διαχωρισμούς. Και, μια και τό’ φερε η κουβέντα: το άρθρο 17, παρ. 1 του Κανονισμού Ασφαλίσεων του Οργανισμού, ισχύει, αγαπητέ κ. Κεδίκογλου, μόνο για τη βόρειο Εύβοια; Πόθεν πως; Στην Ηλεία, οι πυρκαγιές υπήρξαν στη φαντασία μας μόνο; Στην Αιτωλοακαρνανία, δεν είχαμε ανάλογα προβλήματα; Για λιγότερους αγρότες ίσως, αλλά το ίδιο καταστροφική πάντα είναι η πυρκαγιά απ’ όπου κι αν περάσει. Στάχτη αφήνει πίσω, πόνο, απόγνωση κι απελπισία. Γιατί δυο μέτρα και δυο σταθμά;
https://www.e-ea.gr/
