«Ιχνηλατώντας τις προσωπικές διδρομές»
Μαρία Τσούτσου
Ιδρύτρια, Επίτιμη και 1η επί 25 χρόνια Πρόεδρος
του Εργαστηρίου «ΠΑΝΑΓΙΑ ΕΛΕΟΥΣΑ»
Η θυσία υπέρ των άλλων και η αλληλεγγύη αποτελούν ακλόνητες διαχρονικές αξίες και σταθερές της κοινωνικής Δικαιοσύνης.
Δώδεκα μήνες ύφαινα στον αργαλειό του χρόνου με χρυσό νήμα και έκανα όνειρα χτίζοντας μεγαλοπρεπή παλάτια πάνω στην άμμο για τη μόρφωση του πολυαγαπημένου μας αείμνηστου γιου Γιώργου, τα οποία σκορπίστηκαν στον αέρα με την πρώτη ριπή του ανέμου, όταν μας ανακοινώθηκε από την Ιατρική Επιστήμη ένα χρόνο μετά από τη γέννησή του, ότι ο γιος μας Γιώργος γεννήθηκε με νοητική υστέρηση.
Όταν τα όνειρα στάθηκαν στην πραγματικότητα, τα δάκρυα στέρεψαν και τα μάτια στέγνωσαν, άρχισα να αναζητώ σημάδια με επιμέλεια, υπομονή και καρτερικότητα. Ζητούσα να προχωρήσω. Ήταν δύσκολο, μα έπρεπε να φύγω από το πεπερασμένο άτομο, να εργαστώ πάνω από τα γήινα όρια και οπτικά πεδία με αγάπη, θυσία, καλοσύνη, ηρωισμό, δικαιοσύνη για το σύνολο. Χρειαζόταν να αναζητήσω και να συναντήσω μέσα μου το πρόσωπο και την υπόστασή μου. Προσευχήθηκα να διαθέτω αντοχή και να προχωρήσω στο «εμείς και όχι στο εγώ» για έναν καλύτερο κόσμο. Ερευνούσα τα αθέατα, το επέκεινα, προσπαθούσα να αποκωδικοποιήσω τα μηνύματα που μας ήρθαν με τον ερχομό στη ζωή του πολυαγαπημένου μας γιου Γιώργου.
Το ταξίδι σ’ αυτό το δύσβατο μονοπάτι της μνήμης μού κρύβει δάκρυα, πόνο, ελπίδα, πολλή αγάπη, μεγάλον αγώνα και το όραμα που νοηματοδότησε τη ζωή μου.
Κάποια στιγμή, ο χρόνος έλαβε άλλη διάσταση και έκανα την υπέρβαση. Αποφάσισα τη μεγάλη δέσμευση. Μια ουράνια δύναμη με ενίσχυε και με προετοίμαζε ότι προορισμός και αποστολή της ζωής μου ήταν να δημιουργήσω «κάτι»: Ένα Σχολείο με ποιοτική διδασκαλία, με σεβασμό προς τα ξεχωριστά παιδιά μας και τις οικογένειές τους, που μέχρι τότε ήταν περιορισμένα, κλεισμένα στα σπίτια τους, στο περιθώριο, όπου κυριαρχούσε το στίγμα, η προκατάληψη και βρισκόταν μέσα στην απομόνωση και απόρριψη. Ο προορισμός και η αποστολή μου ήταν με την πρωτολαλιά, τη φωνή μιας μάνας, να εξηγήσω στην τοπική κοινωνία τί μας συνέβαινε και να φέρω στο φως της δημοσιότητας τις μεγάλες δυσκολίες που αντιμετωπίζαμε τότε. Ομολογώ ότι φοβόμουν, είχα χίλιες επιφυλάξεις πώς να αντιμετωπίσω την κοινωνία που ζούσα και άφηνα τα σύννεφα να μαζεύονται και να μένω αμέτοχη. Όμως, Καθήκον και δέσμευση είχα να αγωνιστώ για την Κοινωνική Δικαιοσύνη, την αξιοπρέπεια των ξεχωριστών παιδιών μας προς όφελος της κοινωνικής συνοχής και για να περιοριστούν οι κοινωνικές ανισότητες. Χρειαζόταν να παραμερίσω τους δισταγμούς, τους φόβους και τις φοβίες μου, να ευαισθητοποιήσω την κοινή γνώμη με σύνεση και ευπρέπεια. Να ζητήσω ενθάρρυνση για τα ανθρώπινα δικαιώματα των παιδιών με την πληγωμένη νοημοσύνη στην Παιδεία, την Εκπαίδευση, την Κοινωνική Ένταξη, την εφ’ όρου ζωής φροντίδα αυτών {στα Οικοτροφεία-Στέγες Υποστηριζόμενης Διαβίωσης, την κατασκήνωση, αθλητισμό κ.ά.}. Έπρεπε η «μετάβασή» μου αυτή να αφορά όλα τα αδύναμα παιδιά, σαν το δικό μου, για να ανθίσει το χαμόγελο και να φωτίσει τα πρόσωπά τους, καθώς και των γονιών τους και έτσι να πορευτώ με βαθιά συναίσθηση συμπόνιας, ταπείνωσης και αγάπης. Με τη βοήθεια του Θεού, ήθελα να μεταβάλω το στίγμα σε αλληλεγγύη, την απόρριψη σε αποδοχή και την προκατάληψη σε στήριξη. Ζητούσα να μπω στην αληθινή ζωή και δράση. Έτσι ανυποχώρητα, μετά από χρόνια προετοιμασίας και ταλαιπωρίας, με πυξίδα το όραμα για την Κιβωτό των ξεχωριστών παιδιών, εμπνεύστηκα τον πλήρη σχεδιασμό για τη διάρθρωση των υπηρεσιών και χαρτογράφησα τη δημιουργία του «Εργαστηρίου ”ΠΑΝΑΓΙΑ ΕΛΕΟΥΣΑ”» «υπέρ των αδελφών μας αυτών των ελάχιστων». Απηύθυνα πρώτα τις εκκλήσεις μου, πόρτα-πόρτα, στους πιο στενούς μου φίλους. Ακολούθως όλοι μαζί απευθυνθήκαμε στην Εκκλησία, την Πολιτεία, τους Τοπικούς Άρχοντες, τις Τοπικές Υπηρεσίες, στο Νοσοκομείο Μεσολογγίου «Χατζηκώστα», στους πολίτες Μεσολογγίου και Αγρίνιου, στα ”Μέσα Μαζικής Ενημερώσεως”, που με δημοκρατική ευαισθησία άνοιξαν την ευρύχωρη και γενναιόδωρη αγκαλιά τους, μάς έδωσαν καταφύγιο, ασφάλεια και μας συμπαραστάθηκαν μαζί με όλους τους Αιτωλο-Ακαρνάνες.
Και το όραμα πήρε σάρκα και οστά από την αγάπη του Θεού προς τον Άνθρωπο «ότι Αυτός πρώτος ηγάπησεν Ημάς». Έτρεξαν στενοί φίλοι, πολίτες, Άγιοι και Άγγελοι και εγένετο θαύμα ΜΕΓΑΛΟ. Το «Εργαστήρι ”ΠΑΝΑΓΙΑ ΕΛΕΟΥΣΑ”» για νέους με νοητική υστέρηση, νομού Αιτωλο-Ακαρνανίας {Μεσολόγγι – Αγρίνιο} έγινε πραγματικότητα το 1990.
Καθημερινά συνεργαζόμουν με εξαιρετικές προσωπικότητες του τόπου, ιδιαίτερα όμως με εμψύχωναν και με συνόδευαν οι φίλοι: Ευρυδίκη Δατσέρη, Πόπη Δατσέρη, οι αείμνηστοι Εριφύλη και Δημήτρης Παπαθέου, η Ποπούλα Ρόμπολα, η Χριστίνα Φίλου, η Παυλίνα Σουμέλη, η Μαρία Χρονοπούλου, ο Ντίνος Φαρμάκης, ο Νίκος Κορδόσης, η Δώρα Ρουπάκη, οι οποίοι αποτέλεσαν και το πρώτο επίσημο Διοικητικό Συμβούλιο και την Εξελεγκτική Επιτροπή του «Εργαστηρίου ”ΠΑΝΑΓΙΑ ΕΛΕΟΥΣΑ”».
Το «Εργαστήρι ”ΠΑΝΑΓΙΑ ΕΛΕΟΥΣΑ”» είναι καρπός εργασίας πολλών ανθρώπων· αποτελεί επιπρόσθετη αξία στο κοινωνικό κράτος πρόνοιας της Ελλάδος και αφήνει το αποτύπωμά του σε όλο τον νομό μας.
Με τη βοήθεια πάντα του Θεού διανύουμε τα τριάντα δύο χρόνια λειτουργίας του «Εργαστηρίου ”ΠΑΝΑΓΙΑ ΕΛΕΟΥΣΑ”». Συμπαραστάτες και δυνατόν πυλώνα στήριξης συνιστούν ο «Σύλλογος Φίλων, Γονέων και Εθελοντών», η Επιτροπή του περιοδικού «ΠΛΕΙΑΔΕΣ», με το μεγάλο ενδιαφέρον της, τα μέλη του Σωματείου με τη στήριξή τους, καθώς και ολόκληρη η τοπική και ευρύτερη κοινωνία. Θέλω να ευχαριστήσω εκ βάθους καρδιάς τους Ευεργέτες καθώς και τους μεγάλους και μικρούς Δωρητές του Εργαστηρίου, οι οποίοι με τις δωρεές τους εξασφάλισαν την απρόσκοπτη πρόοδο του Φορέα. Ευχαριστώ την Πρόεδρο κα Διονυσία Σαμαντά, όλα τα εκλεκτά μέλη του Δ.Σ. που κατά καιρούς διακόνησαν σε αυτό το αξίωμα και την Εξελεγκτική Επιτροπή.
Το Εργαστήρι προχωρεί πάντα με τη βοήθεια της Υπεραγίας Θεοτόκου, με εξαιρετική οργάνωση υπηρεσιών, με εργαζόμενους που με πλήρη ενσυναίσθηση θεωρούν το επάγγελμά τους λειτούργημα. Τους συγχαίρω και τους ευχαριστώ όλους, διότι οποιαδήποτε στιγμή τους ζήτησα εθελοντική εργασία όλοι έτρεξαν και τρέχουν με προθυμία να την προσφέρουν. Επίσης, ευχαριστώ εκ βαθέων την Διοικητική Ομάδα Ηθικής και Δεοντολογίας για την αφοσίωσή της στο Ιερό έργον.
Στο «Εργαστήρι ”ΠΑΝΑΓΙΑ ΕΛΕΟΥΣΑ”» έχει δημιουργηθεί μία ”Σχολή Καλής Πρακτικής” για τις ειδικές ανάγκες, βραβευμένη με εθνικά και ευρωπαϊκά βραβεία, με διακρίσεις, και εξασφαλισμένες διακρατικές συνεργασίες με Φορείς και Πανεπιστήμια της Ελλάδος και της Ευρωπαϊκής Ενώσεως. Ο χώρος μας είναι γεμάτος με θετική και ιαματική ενέργεια, γεμάτος χρώματα, μουσική, φως και χαμόγελα στα τρυφερά πρόσωπα των ξεχωριστών παιδιών μας. Το «Εργαστήρι ”ΠΑΝΑΓΙΑ ΕΛΕΟΥΣΑ”» απέδωσε με καινοτόμες δράσεις χρήσιμους καρπούς για την κοινωνία. Με την Αλληλεγγύη, την Ευγένεια, τον Αλτρουισμό, αναδεικνύει καθημερινά τον Εθελοντισμό σε μεγάλον άξονα ευαισθητοποίησης, ευθύνης και συμμετοχής των πολιτών στις δράσεις μας.
Το «Εργαστήρι ”ΠΑΝΑΓΙΑ ΕΛΕΟΥΣΑ”» προσφέρει απέραντη αγάπη, φως και δίνει νόημα και ενδιαφέρον στη ζωή όλων μας. Αναβάθμισε τη ζωή των εκπαιδευομένων νέων μας. Η πρόοδός τους κατά τη διάρκεια των ετών είναι εμφανής, λόγω της εκπαίδευσής τους, των πολλαπλών δράσεών τους, που αφορούν ακόμα και την προστασία του Περιβάλλοντος. Επίσης, το «Εργαστήρι ”ΠΑΝΑΓΙΑ ΕΛΕΟΥΣΑ”» έγινε η «διπλανή αγαπητική πόρτα» για τους γονείς, που θα ανοίγει πάντα με αγάπη, στοργή, πλήρη κατανόηση και ανιδιοτέλεια για να προσφέρει ασφάλεια στην οικογένεια.
Προσωπικά, αγάπησα τους ανθρώπους της νέας πατρίδας μου, αγάπησα τον τόπο, τα ήθη και τα έθιμα, την πανέμορφη Αιτωλο-Ακαρνανία. Η γενέτειρά μου, η Μυτιλήνη, με τις ξεχωριστές παλαιές εκκλησιές της, τα πανέμορφα μοναστήρια της, με τα αρχοντικά και τα υπέροχα θαλασσοχώρια της, με το γαλάζιο Αιγαίο Πέλαγος, με το μεγαλοπρεπές άγαλμα της Ελευθερίας που δεσπόζει στην είσοδο του λιμανιού, με τις πελαγίσιες νότες κυμάτων, θύμισες μακρινές, ξεθωριάζουν σιγά-σιγά μέσα στο γλαυκό φως της αιωνιότητας. Η ζωή μου ψηφιδωτό βυζαντινό, με ψηφίδες όλους εσάς, το «Εργαστήρι ”ΠΑΝΑΓΙΑ ΕΛΕΟΥΣΑ”», τα ξεχωριστά παιδιά μας, την οικογένειά μου και τον πολυαγαπημένο αείμνηστο γιο μου Γιώργο. Στο σύντομο πέρασμά του από τη ζωή άφησε προς όλους πολύτιμα πνευματικά πετράδια: αγάπη, ευγένεια, καλοσύνη, φως, μουσική, χαμόγελα και ολάνθιστα, πολύχρωμα ευωδιαστά λουλούδια.
Σας ευχαριστώ όλους εκ βαθέων για το συνεχές ενδιαφέρον σας, την αγάπη και την υποστήριξή σας όλα αυτά τα χρόνια. Σας είμαι ευγνώμων.
Μαρία Τσούτσου
Ιδρύτρια, Επίτιμη και 1η επί 25 χρόνια Πρόεδρος
τού «Εργαστηρίου ”ΠΑΝΑΓΙΑ ΕΛΕΟΥΣΑ”»
[ Αναδημοσίευση από το περιοδικό, ΠΛΕΙΑΔΕΣ, τού «Εργαστηρίου ”ΠΑΝΑΓΙΑ ΕΛΕΟΥΣΑ”», τχ. 33, Δεκ. 2021, σελ. 18-19. ]
