Τετάρτη 11 Ιουνίου 1997 – Πέμπτη 11 Ιουνίου 2020 – 23 Χρόνια χωρίς τον Στέλιο Τσιτσιμελή

Επιμέλεια: Καλλιόπη Μυρισιώτη

Είκοσι  τρία χρόνια πέρασαν από την μέρα που ο πρώτος μεταπολιτευτικά εκλεγμένος Δήμαρχος του Αγρινίου, Στέλιος Τσιτσιμελής, έφυγε από κοντά μας. Έφυγε για το αιώνιο ταξίδι. Ήταν ημέρα σημαδιακή, ημέρα μνήμης για το Αγρίνιο καθώς την 11η Ιουνίου εορτάζεται η Απελευθέρωση της πόλης, από τον τουρκικό ζυγό του 1821.

Ας δούμε όμως μέσα από το πλούσιο  βιογραφικό του Στέλιου Τσιτσιμελή  (που έζησε από το 1928 εως το 1997) μερικά μόνο από τα πρωτοποριακά επιτεύγματα που πρόσφερε στην πόλη που τόσο αγάπησε, όπως και μέσα από όλη την πολιτική του διαδρομή.

Ακολουθεί φωτογραφικό υλικό που μας έχει παραχωρήσει η οικογένειά του και πιο συγκεκριμένα η σύζυγός του κ. Άννυ Τσιτσιμελή, την οποία και ευχαριστούμε πολύ για αυτή της τη χειρονομία.

Γεννήθηκε στο Αγρίνιο το 1928 και ήταν γιος του Λάμπρου Τσιτσιμελή, ο οποίος καταγόταν από τον Προυσσό της Ευρυτανίας και της Αναστασίας Ανώρου, εγγονής του Δημάρχου Σπύρου Σαμώτη και πήρε μέρος σε όλους τους πολιτικούς και κοινωνικούς αγώνες της γενιάς του για μια καλύτερη ζωή κι έναν δικαιότερο κόσμο.

Κατά την περίοδο της γερμανικής κατοχής οργανώθηκε στο ΕΑΜ των νέων και εν συνέχεια στην ΕΠΟΝ και στον εφεδρικό ΕΛΑΣ.

Αμέσως μετά την στρατιωτική του θητεία στο νησί της «αναμορφώσεως», μπαίνει στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, και μετέπειτα κάνει μεταπτυχιακές σπουδές στο Λονδίνο, στην Σχολή Πολιτικών και Οικονομικών Σπουδών (L.S.E.).

Εξασκεί στην Αθήνα το επάγγελμα του δικηγόρου από το 1959, και συμμετέχει στον επιστημονικό σύλλογο «Αλέξανδρος Παπαναστασίου», τον οποίο διαλύει η δικτατορία των συνταγματαρχών.

Αμέσως μετά την δικτατορία εκλέγεται για τρεις συνεχόμενες θητείες δήμαρχος Αγρινίου.

Το 1976 εισηγείται την δημιουργία του πρώτου Πνευματικού Κέντρου και το 1981 δημιουργεί το πρώτο Δημοτικό Θέατρο της χώρας με βασική και αποκλειστική χρηματοδότηση από τον Δήμο Αγρινίου.

Την ίδια χρονιά εισηγείται την ίδρυση της ΔΕΥΑ Αγρινίου και αναλαμβάνει την προεδρία της.

Δημιουργεί τον Σύνδεσμο ύδρευσης Αγρινίου και γύρω κοινοτήτων στον οποίο και προεδρεύει

Ιδρύει το «Διεθνές Κέντρο Αρχαίου Δράματος» με έδρα το Αγρίνιο, το οποίο ανοίγει και θέτει σε λειτουργία το αρχαίο θέατρο Οινιάδων το 1986.

Στη διάρκεια της θητείας του οργανώθηκαν στην πόλη του Αγρινίου σειρά επιστημονικών συνεδρίων. Σημαντικότερο όλων το Λιμνολογικό Συνέδριο των Χωρών Μελών της ΕΟΚ που έγινε στο Αγρίνιο το 1985, ύστερα από σειρά μελετών, που βοηθήθηκαν από το Δήμο και άρχισαν το 1978 στις λίμνες της περιοχής σε συνεργασία με το βιολογικό τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών και το Ινστιτούτο «Max Plank» της Δ. Γερμανίας.

Πήρε μέρος σε διεθνή συνέδρια Δημάρχων ως εισηγητής σε θέματα παγκόσμιας Ειρήνης και για την συμβολή του στη φιλία των λαών τιμήθηκε στις 17 Δεκεμβρίου του 1987 σε ειδική τελετή στην ιταλική πρεσβεία με την διάκριση του «Τάγματος Αξίας της Ιταλικής Δημοκρατίας».

Πήρε μέρος σε αναπτυξιακά συνέδρια του νομού και της περιφέρειας, όπου εισηγήθηκε την παραλιακή σύνδεση της Δυτικής Ελλάδας με την Τεργέστη μέσω Αλβανίας και Γιουγκοσλαβίας με διακρατικές συμφωνίες και η πρότασή του έγινε αποδεκτή.

Εκλέχτηκε δύο φορές βουλευτής σε δύο συνεχείς εκλογικές αναμετρήσεις το 1989 και μετέπειτα ορίστηκε Περιφερειάρχης Ηπείρου.

Με πρόταση εισήγησή του ιδρύθηκε στα Γιάννενα Διεθνές Κέντρο Μελέτης Αρχαίου Δράματος με φορέα στήριξης το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων.

Τον Ιανουάριο του 1997, έξι μήνες πριν τον θάνατό του, τιμήθηκε από το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων όχι μόνο για την πολιτική διαδρομή, αλλά και για την μεγάλη του προσφορά στην πολιτιστική αναβάθμιση της περιοχής, καθώς και για το σημαντικό λογοτεχνικό του έργο.