Ποιοι και με ποια κριτήρια μοιράζουν τις τοπικές λίστες Πέτσα;
Διαχρονικά, ο τοπικός και ο περιφερειακός τύπος είναι αυτός που ζει και σφυγμομετρεί τον παλμό των τοπικών κοινωνιών. Αποτελεί το εφαλτήριο και τη φωνή των πολιτών, ώστε τα αιτήματα τους και η φωνή τους να φθάσουν πιο πάνω μέχρι και το Αθηνοκεντρικό κράτος ώστε να εισακουσθούν και να διεκδικήσουν ό,τι έχουν ανάγκη.
Το γεγονός ότι ο τοπικός τύπος έχει δύναμη είναι αναμφισβήτητο, δεν είναι όμως πάντα ευχάριστος για τους πολιτικούς άρχοντες και για την κεντρική εξουσία οι οποίοι αποφασίζουν για το λαό.
Οι τοπικές εφημερίδες και οι ιστοσελίδες μπορεί κάποιες φορές να γίνουν ενοχλητικές και να αναδεικνύουν θέματα που κάποιοι θα προτιμούσαν να μείνουν στην αφάνεια.
Αλλά αλήθεια αυτή δεν είναι η δουλειά τους ; Ή μήπως το έχουμε ξεχάσει;
Ως επακόλουθο όλων αυτών, κατά τακτά χρονικά διαστήματα εφαρμόζονται νόμοι δυσβάστακτοι για τα τοπικά μέσα ενημέρωσης, όπως η υποχρεωτική απασχόληση συγκεκριμένου αριθμού δημοσιογράφων, το κατώτατο πλαφόν στις πωλήσεις φύλλων και πολλά άλλα.
Όσο για την πολυσυζητημένη και διαβόητη -πλέον- κρατική διαφήμιση εκεί το πράγμα έχει ξεφύγει. Ποτέ ως τώρα δεν εφαρμόστηκε το 25% της κρατικής διαφήμισης που πρέπει να πηγαίνει στον τοπικό τύπο. Σύμφωνα με μελέτες μόνο το 10 έως 15% πάει στον τοπικό τύπο και αυτό πάει σε συγκεκριμένα μέσα και με συγκεκριμένους “αποστολείς”.
Υπάρχουν μέσα ενημέρωσης (ηλεκτρονικά και έντυπα) τα οποία δεν έχουν πάρει καμία κρατική διαφήμιση στο νομό μας και κάποια μετρημένες στο ένα χέρι με κομμένα δάχτυλα . Σε αντίθεση με κάποια άλλα που είναι πάντα μέσα στα διαφημιστικά προγράμματα.
Με απόλυτο και ξεκάθαρο λόγο, για να αποφύγουμε την όποια παρερμηνεία δηλώνουμε ότι ουδέποτε φταίνε τα μέσα ενημέρωσης, που πάντα έχουν διαφήμιση ή ευνοούνται από το κράτος και τις περιφέρειες. Οποιοσδήποτε ζει από το συγκεκριμένο επάγγελμα έχει δικαίωμα να λαμβάνει όλα τα χρηματοδοτικά εργαλεία και τις διαφημίσεις που του αναλογούν.
Το θέμα είναι ότι οι διακρίσεις χωρίς φραγμούς γίνονται από θεσμούς και πρόσωπα που δεν θα έπρεπε. Τοπικές και περιφερειακές λίστες με τους “δικούς μας” με τους αγαπημένους και όλοι οι υπόλοιποι στο περιθώριο.
Αυτό, λίγο έως πολύ, πάντα συνέβαινε όχι όμως με τον εξοργιστικό και απροκάλυπτα άσχημο τρόπο που συμβαίνει τελευταία.
Βγήκαν συγκεκριμένες διαφημίσεις οι οποίες πληρώνονται από το ΕΣΠΑ και διανεμήθηκαν από την Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδος, από το Επιμελητήριο Αιτ/νίας και από Υπουργεία , που κανονικά και δικαιωματικά έπρεπε να πάρουν όλα τα Μ.Μ.Ε. και όχι μόνο οι “δικοί μας”. Και οι εκτός ΕΣΠΑ ακόμη διαφημίσεις φορέων δεν διανεμήθηκαν αξιοκρατικά.
Όλα αυτά δεν τα γράφουμε τυχαία.
Εδώ και τρείς μήνες βλέποντας τα διαφημιστικά banner να ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια ξεκινήσαμε να επικοινωνούμε με διαφημιστικές εταιρείες και αυτό που ακούμε είναι «δεν είσαστε στην «Λίστα»».
Αλήθεια, ρωτάμε, ποιος φτιάχνει αυτές τις λίστες τις περιβόητες;
Μας δίνουν τηλέφωνο επικοινωνίας και από εκεί η απάντηση είναι: «δεν γνωρίζουμε εμείς κάτι, η εταιρεία που το έχει πάρει το πρόγραμμα ξέρει». Η εταιρεία σου λέει για την Περιφέρεια, το Επιμελητήριο ή το Υπουργείο, ανάλογα με το ποιος συμμετέχει, και το γαϊτανάκι των ευθυνών πάει λέγοντας.
Αλήθεια ποιόν κοροϊδεύετε; Που είναι το δίκιο και το ισότιμο;
Είναι απάντηση σε ένα τόσο σοβαρό θέμα από αρμόδιο ” αυτό το διάστημα έχω πολλή δουλειά στην οικογενειακή μου επιχείρηση και δεν μπορώ να ασχοληθώ… “;;;
Αυτή ήταν απάντηση αντιπεριφερειάρχη σε αίτημα εκδότη να μιλήσει μαζί του έστω και τηλεφωνικά για το συγκεκριμένο θέμα.
Μάλιστα όταν καλέστηκε από κάποιον άλλο δημοσιογράφο απάντησε ως εξής «ε…δεν ήταν και πολλά τα χρήματα της διαφήμισης σιγά τα χρήματα.» Μιλάμε για 400 ευρώ συν ΦΠΑ.
Ας αφήσουμε πως αυτός ο οποίος υπογράφει για ένα πρόγραμμα 4.000.000,00 ευρώ μας ενημέρωσε ο ίδιος μάλιστα, ο αντιπεριφερειάρχης δηλαδή, πως δεν είναι υποχρεωμένος να ξέρει που πάνε. Δεν είναι δική του υπόθεση.
Αλήθεια; Και ποιος είναι; Ο έλεγχος πότε και από ποιους γίνεται;
Σε άλλη επικοινωνία δημοσιογράφου με τον αρμόδιο στα περιφερειακά μέσα, που δεν γνώριζε καν το δημοσιογραφικό μέσο, ως όφειλε λόγω της ιδιότητάς του, ειπώθηκε το εξής ωραίο με γέλιο: «…Και τώρα το θυμηθήκατε να επικοινωνήσετε; Τόσο καιρό που ήσασταν;»
Τι να σχολιάσει κάνεις; Ένας θερμόαιμος, εξαντλημένος οικονομικά και λίγο ατομιστής θα τα έβαζε ακόμη και με συναδέλφους για το λόγο αυτό. Και αυτό θα ήταν “βούτυρο στο ψωμί” κάποιων.
Δηλώνουμε όμως κάτι που το έχουμε αποδείξει και στο παρελθόν, ότι όσοι απομείνουμε θα είμαστε ενωμένοι συναδελφικά και θα αποκαλύπτουμε πάντα τον ρουσφετολογικό τρόπο με τον οποίο ακόμη και σήμερα λειτουργεί το κράτος- λάφυρο. Οι βουλευτές, οι περιφέρειες και όλο το σάπιο σύστημα του “διαίρει και βασίλευε”.
Ο οικονομικός πόλεμος και οι καθεστωτικές τακτικές να κλείσουν τα περιφερειακά μέσα έχει φέρει κάποια άσχημα αποτελέσματα… πολλοί συνάδελφοι έχουν κλείσει τις επιχειρήσεις τους, όσοι όμως επιβιώσουμε θα σας στείλουμε το “λογαριασμό”.
Εμείς θα σας ρωτήσουμε κάτι άλλο όλους εσάς λοιπόν τους αρμόδιους για τις λίστες και αναρμόδιους για τις ευθύνες.
Γιατί όταν θέλετε να προβληθείτε στέλνετε με email τα δελτία τύπου το ένα πίσω από το άλλο και μας έχετε όλους σε μια λίστα;
Γιατί μετά στις απολαβές, κάποιοι χάνονται στον δρόμο;
Γιατί πρέπει να επικοινωνούμε με όποιον ξέρουμε και δεν ξέρουμε για να λάβουμε αυτά που δικαιούμαστε; Για να έχουμε υποχρέωση σε όποιον μας δώσει κάτι;
Δεν τα βγάζετε κύριοι από την τσέπη σας, δεν μας κάνετε χάρη, λεφτά από το πρόγραμμα ΕΣΠΑ είναι. Τα δικαιούνται όλοι όσοι πληρούν τις προδιαγραφές που είναι συγκεκριμένες.
Κλείνοντας θα θέλαμε να αναφέρουμε ότι στα από 15-35 έτη του λειτουργήματος, που ασκούμε κατά μέσο όρο οι περισσότεροι συνάδελφοι με κύρια ασχολία την δημοσιογραφία και ένσημα στις πλάτες μας, μεταξύ άλλων έχουμε βγάλει ένα συμπέρασμα:
Παρατηρούμε τους πολιτικούς που πλέον δεν έχουν κάποιο αξίωμα και έχουν αποσυρθεί από την τοπική ή και την κεντρική πολιτική σκηνή.
Παρατηρούμε πόσοι άνθρωποι – πολίτες τους λένε “καλημέρα” εγκάρδια, πόσοι τους αναφέρουν με σεβασμό στις συζητήσεις τους, πόσοι τους εκτιμούν , τώρα που δεν έχουν εξουσία στα χέρια τους.
Το συμπέρασμα αυτό το κρατάμε σαν απόδειξη αλλά και σαν παρακαταθήκη για την πραγματική και όχι πλασματική αξία κάποιων ανθρώπων.
Και κατά πως λέει και η κρητική μαντινάδα:
«Καλοχαιρέτα τους πεζούς όταν καβαλικεύεις για να σε χαιρετούν κι αυτοί όταν θα ξεπεζεύεις».
Και με περισσότερο στοχασμό:
«Η Δημοσίευση είναι η ψυχή της δικαιοσύνης»
Ιάκωβος Μάγερ (Μεσολογγίτικα Χρονικά 23 Ιουλίου 1824, Αρ. Φύλλου 60)
Αυτά για να παραδειγματίζονται κάποιοι και να μη νομίζουν ότι τρώμε κουτόχορτο.
Ελπίζουμε και περιμένουμε τα επόμενα διαφημιστικά banner με τις εντολές τους να βρουν τους σωστούς δρόμους και τις συλλογικές λίστες αποστολής προς όλους τους συναδέλφους . . .
Οι λίστες δεν βγαίνουν ποτέ για καλό και σε καλό . . .
