Οι ημέρες αυτές , μου έχουν χαρίσει (εύχομαι σε όλους να έχουν χαρίσει) ένα απλόχερο δώρο : μένοντας στο σπίτι , να σκεφτούμε. Να σκεφτούμε εποικοδομητικά! Προστατεύοντας τον διπλανό μας, προστατεύουμε τον εαυτό μας. Είναι ο μόνος τρόπος, είναι αναπόφευκτο. Ταυτόχρονα όμως, είναι κάτι που κρύβει πολλή σοφία μέσα του. Αν υποθέσουμε ότι το Σύμπαν και η Γη έχουν δημιουργηθεί από το ίδιο προζύμι, αυτό άλλωστε το πρεσβεύουν η Φυσική, η Φιλοσοφία και οι διάφορες θρησκείες που εμπεριέχουν, τόση σοφία όσο και μυστήριο. Από αυτή τη γή, μέσα από το χώμα της, ξεπροβάλλουν λουλούδια, αλλά και σκουλήκια με την ίδια ευκολία. Σε αυτή τη γή πρώτο ίχνος ζωής ήταν η αμοιβάδα, τώρα όλος ο πλανήτης είναι γεμάτος μεταλλαγμένους ιούς.
Όλοι μας αναρωτιόμαστε το «γιατί». Όλο και περισσότερο ψάχνουμε απαντήσεις σε αυτό το «γιατί». Μήπως όμως πρέπει κάποια στιγμή να αρχίσουμε να απαριθμούμε τα «διότι» ;
Μήπως το πρώτο και προφανές «διότι» είναι : Διότι η ύβρις έχει υπερβεί την εξέλιξη!
Διότι: Η αλαζονεία, η απληστία, η απερισκεψία, ο φθόνος, η περιφρόνηση στα δικαιώματα των άλλων έχουν αφανίσει το δίκαιο. Το δίκαιο που πρέπει να είναι ίδιο για όλους. Τώρα πλέον, χωρίς «γιατί» γίναμε όλοι ίσοι. ΙΣΟΙ. Εγώ και ο μετανάστης, εγώ και ο ρομά. Όλοι. Μοιραζόμαστε τον ίδιο φόβο , αλλά και την ίδια ελπίδα. Τον ίδιο χώρο ίσως. Κάνουμε κοινή προσευχή. Τα διαφυγόντα κέρδη δεν έχουν πια τόση σημασία, όση το που θα βρούμε μια μάσκα ή ένα αντισηπτικό, πώς να κρύψουμε κάτι στην κατάψυξη ώστε να αποφύγουμε τα χειρότερα. Τι έχει συμβεί ; Τι μέλλει γενέσθαι; Ποιος και τι μας δικάζει; Ποια συμπαντική νομοτέλεια; Ο αλάνθαστος κανόνας : Η αποκατάσταση της φυσικής τάξης των πραγμάτων.
Θα επιζήσουμε της πανδημίας! Είθε να μην ερχόταν. Θα μπορέσουμε όμως να βρούμε τη νέα μας υπόσταση; Αλλοίμονο αν κάθε φορά χρειάζεται μια συμφορά, ώστε ο άνθρωπος να στραφεί προς το καλό , την αυτοβελτίωση και όσα πρέπει διαχρονικά να καλλιεργεί.
Καλλιόπη Μυρισιώτη
