Τι μας έταξαν, ανάμεσα στα άλλα, τα καλύτερα βιογραφικά της χώρας; «Λιγότερο και ποιοτικότερο κράτος», είπαν. «Ηλεκτρονική διακυβέρνηση», υποσχέθηκαν. «Πάταξη της γραφειοκρατίας για ταχύτητα και ευκολία στη ζωή μας», υποστήριξαν. Αντί γι’ αυτά βρεθήκαμε αντιμέτωποι με όλη την παθογένεια και την βαρβαρότητα αυτού του κράτους απέναντι στους πολίτες του.
Ας μην αναφερθούμε στην χαρακτηριστική εγκατάλειψη του τόπου μας, στην προκλητική τους αδιαφορία για όλα τα ανοιχτά μεγάλα και διαχρονικά ζητήματα του Δήμου μας. Ούτε ένα ευρώ, κατά δήλωση του «δικού τους» πολιτικά Δημάρχου Αγρινίου, δεν έχει πέσει στην πόλη μας από το κωδικό των δημόσιων επενδύσεων για οποιοδήποτε έργο εδώ και δεκαετίες.
Όμως ακόμη και αυτά τα ελάχιστα, που απαιτούσαν απλές διοικητικές πράξεις, δεν μπόρεσαν να υλοποιήσουν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η μεταφορά του ιδιοκτησιακού καθεστώτος για τα κτίρια του καπνικού σταθμού από το κεντρικό κράτος στο Δήμο, προκειμένου να σωθούν και να αξιοποιηθούν προς όφελος της τοπικής μας κοινωνίας. Με υπουργό μάλιστα Αγροτικής ανάπτυξης Αιτωλοακαρνάνα.
Όμως, το πρόβλημα δεν περιορίζεται μόνο στο τι δεν έχουν κάνει. Γιγαντώνεται ακόμα περισσότερο και απ’ αυτό που έκαναν, οξύνοντας ακόμη περισσότερο τη καθημερινότητα μας.
Από τα λουκέτα σε εξαιρετικά πανεπιστημιακά τμήματα, τη μεταφορά τους στην Πάτρα, τον αποκλεισμό όλων των ανασφάλιστων συμπολιτών μας από τη συνταγογράφηση των φαρμάκων, μέχρι τους προσωπικούς ιδιώτες ιατρούς, και ένα σωρό άλλες πρωτοβουλίες, που συμπληρώνουν έναν ατέλειωτο κατάλογος από ήττες. Και η γραφειοκρατία τους καλά κρατεί.
Τελευταία απόφαση τους μια ακόμα κοινωνικά ανάλγητη επιλογή τους. Κλείνουν το παράρτημα του ΕΟΠΠΥ στο Αγρίνιο, μεταφέροντας εκατοντάδες συμπολίτες μας κάμποσα χιλιόμετρα μακριά από την οικία τους, προκειμένου να εξασφαλίσουν τα απαραίτητα φάρμακα τους, καθώς και όλα εκείνα που χρειάζονται για να βελτιώσουν λίγο τον «Γολγοθά» τους.
Αντί να φροντίσουν να βελτιωθεί η ζωή αυτών των ανθρώπων με έξυπνες λύσεις, για παράδειγμα άυλη συνταγογράφηση και αποστολή των φαρμάκων στο σπίτι των ασθενών με courier, εξακολουθούν να συντηρούν γραφειοκρατικές διαδικασίες, μειώνοντας ταυτόχρονα τις ελάχιστες δομές που υπάρχουν.
Ίσως να είναι μια καλή ευκαιρία να τους επιστρέψουμε και εμείς πίσω τα μπιλιετάκια με τους «λογαριασμούς», που καλούμαστε κάθε φορά να πληρώσουμε, ως μη αναγνωρίσιμους από εμάς.
Στο χέρι μας είναι. Τις πολιτικές τους διευθύνσεις, άλλωστε, τις γνωρίζουμε.
